Postawione wyżej pytanie zrodziło się na kanwie historii jednej z wielu spraw, przedmiotem których są roszczenia nabywców wierzytelności z tytułu umów pożyczek, kredytów i innych, lawinowo wręcz kierowane do sądów powszechnych w całej Polsce.
Kiedy jedna z naszych Klientek zwróciła się jakiś czas temu po pomoc prawną, jej sprawa wydawała się być dość prosta i oczywista wobec skutecznego upływu trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia, dochodzonego pozwem.
Od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym w terminie został złożony sprzeciw, w którym zakwestionowane zostały wszystkie twierdzenia powoda i podniesiony zarzut przedawnienia, co zwykle skutkuje cofnięciem pozwu przez powoda bądź niejako „zmusza” przeciwnika procesowego do złożenia pisma procesowego dla poparcia i dodatkowego uargumentowania jego stanowiska w celu uzyskania korzystnego rozstrzygnięcia ze strony Sądu rozpoznającego sprawę.
W omawianych okolicznościach faktycznych i prawnych stało się podobnie, z tą tylko różnicą, iż dla uzasadnienia dochodzonego przez siebie roszczenia powód powołał się na fakt zawarcia przez pozwaną na etapie przed sądowym ugody, co do zasady prowadzi zwykle do przerwania biegu terminu przedawnienia danego roszczenia.
Tym niemniej, w analizowanym przypadku tak się nie stało, a to za sprawą postanowienia, zgodnie z którym
„Ugoda zostanie zawarta pod warunkiem podpisania przez Dłużnika i odesłania jednego egzemplarza Ugody listem poleconym lub doręczenia osobiście w terminie 5 dni od jej otrzymania na adres (…).”.
Nasza Klientka złożyła swój podpis pod treścią ugody, jednakże celowo odesłała go na wskazany adres po upływie powołanego powyżej terminu, mając na celu jedynie wywołanie skutku w postaci zaprzestania działań windykacyjnych ze strony wierzyciela, co w istocie prowadzi do wniosku, iż do zawarcia ugody między Stronami w rzeczywistości nie doszło.
Wniosek płynący z przytoczonej historii winien być taki, że nie zawsze fakt podpisania ugody z wierzycielem na etapie przedsądowym definitywnie wyklucza możliwość podjęcia skutecznej obrony w toku postępowania sądowego, jednakże wszystko zależy od konkretnych okoliczności sprawy i treści samej ugody.
Z tych też względów Nasi Drodzy Czytelnicy czytajcie i analizujcie dokładnie treść dokumentów, kierowanych do Was przez wierzycieli w toku działań windykacyjnych, zanim złożycie na nich swoje własnoręczne podpisy, a w razie wątpliwości zwróćcie się o profesjonalną pomoc prawną w tym zakresie.
Od ugody nie można się odwoływać i to w żadnym wypadku.
Ale można ją w wielu wypadkach unieważnić na podstawie art. 918 § 1 k.c i art. 88 § 1 k.c., powołując się na art. 58 § 1 i 2, ponieważ pojęcie błędu, o którym jest mowa w pierwszych dwóch artykułach, to np. brak wiedzy o tym, że roszczenie którego dotyczy ugoda jest przedawnione, a ponieważ firmy windykacyjne najczęściej nakłaniają nieświadomych terminu przedawnienia roszczeń dłużników, do podpisywania ugód, więc argumenty usprawiedliwiające uchylenie się od dotrzymania warunków ugody na pewno się znajdą.
Ale to tylko opinia laika.